چه سخته از تو گفتن وقتی نیستی
چه سخته از تو خوندن وقتی رفتی
مثه برگی که به طوفان اسیره
مثه ابری که از غصه بگیره
مثه اشکی که تو لحظه می ریزه
منم سرگشته و حیرون از عشقت
تورفتی و نگفتی قلب من بی تو میمیره
منو از دوری تو بیقراری
منو هر شب یه بغض داغ و کهنه
منو یه عالمه رویای مرده
کجایی تا ببینی قلب خستم
تو رو از خاطرش هرگز نبرده
تو رویاش پیش تو نفس کشیده
خودشرو تو حریم امن آغوش تو دیده
سپیده زد تو رفتی قلب من از خواب پریده
تنم عطر نفسهاتو گرفته
با اینکه رفتی و نیستی کنارم
هنوزم عطرت از اینجا نرفته
تو چشمام عکس لبخندت نشسته
نگاه بیقرارم خیره به عکس
نمیشه از چشات انگار خسته
تو رفتی عکس تو اینجا کنارم
تو هر شعرم تو رو تنها میذارم
می مونم منتظر شاید یه روزی
تو برگردی ،گل عشقو تو دست تو بکارم
آری آغاز دوست داشتن است
جلوی اشکاتو نگیر
بذار بباره غصه هات
دلم فدای ماتم
نشسته توی گریه هات
نذار که غصه بشکنه
حرمت عشقو تو چشات
اشک بریز عزیز من
گریه رفیقه باغمات
تو ململ اشکای تو
تصویر چشمای اونه
اون غرورش دلتو
بدجوری آتیش میزنه
نگو میخوای که بعد از ین
عشقشو از دل برونی
من میدونم تو تا ابد
به یادش عاشق می مونی
حتی اگه دل سنگیشو
با دونه اشکات نشکونی
جلوی اشکاتو نگیر
بذار بباره اون چشات
اشک بریز عزیز من
گریه رفیقه با غمات
آری آغاز دوست داشتن است
منو هر شب بغض و گریه
منو هر شب بی تو بودن
منو هر شب کابوس تنهایی مردن
پس کجایی که ببینی همدم ثانیه هاتو
تو غم و تنهایی کشتن
منو با چشمای بسته به یه انفرادی بردن
جرم من فقط همین بود
تو رو خواستن ، تو رو خواستن
منو تنهایی و تو فکر تو بودن
از غم نبودنت شعرای بی وزن سرودن
جای زخمای یه شلاق که کبودن
حسرت دستای گرمت
که بگیرن منو از من
جرم من فقط همین بود
تو رو خواستن ، تو رو خواستن
بیا دستامو بگیر منو رها کن
که تو چنگال غم و غصه اسیرم
اگه زودتر نرسی حتما می میرم
از غم نبودنت جنون می گیرم
بیا دستامو بگیر منو رها کن
منو از این همه دلتنگی جدا کن
اگه زودتر نرسی حتما می میرم
از غم نبودنت جنون می گیرم
آری آغاز دوست داشتن است